“Sizə yazmaq olarmı?…” (gerçək hekayə)

Bəli, hər şey elə burdan başladı. Leylanın facebook hesabında mesaja gələn bu cümlədən. Sanki illərdən bəri axtardığını tapmışdı o mesajda Leyla. Amma gecikmişdi onu oxumağa. Çünki,evli idi artıq. Onu sevən bir əri vardı. Buna baxmayaraq, o mesajı açmaq istəyi daha böyük idi.

Ən pisi isə, bu mesajı göndərən Murad da artıq iki il idi ki, evli idi. Onları bu mesaja bağlayan nə idi, bax, bunu hər ikisi özlüyündə düşünürdü…

Dünən sənin nömrən öldü

İlk dəfə onu qarlı bir qış günündə görmüşdüm. Elə gördüyüm o andan ona aşiq olmuşdum, gözlərim onda ilişib qalmışdı. Diqqətimi çəkən isə bəyaz qarda əyninə geydiyi qırmızı palto, buruq saçları və soyuqdan qızarmış balaca burnu idi…

Onu ilk gördüyümdə anlamışdım ki, bu şəhərin bütün qızlarından fərqlidir, həyata baxışı başqadır. Hər gün onun işlədiyim ofisin qarşısından keçməyini səbirsizliklə gözləyirdim. Bircə dəfə görməklə bütün ürəyim rahatlayırdı.

Şaxta Babaya məktub

“Salam Şaxta baba!

“Necəsən?”-deyə, soruşmuram.Çünki səni uşaqlıqdan xəyalımda insanlardan fərqli bir obrazda canlandırdım həmişə.

Elə təsəvvür elədim ki, Şaxta Baba yeməz, içməz, yatmaz, insanlar arasında gəzib-dolaşmaz. Sadəcə,  hər yeni il gələndə göydən enər və təkcə uşaqların arzularını yerinə yetirib, yenə yox olar…